คดีอาชญากรรมในเกาหลี

สวัสดีค่ะทุกคน! พวกเรา Creatrip ศูนย์รวบรวมข้อมูลการท่องเที่ยวเกาหลีที่อัพเดทโดยคนเกาหลีในทุก ๆ วัน

#เกาหลี #คดีอาชญากรรมในเกาหลี

#ความปลอดภัย #อัตราการเกิดคดีอาชญากรรม

หากพูดถึงประเทศที่ปลอดภัยมากที่สุด หลายคนอาจนึกถึงประเทศเกาหลีใต้เป็นอันดับแรกๆ ไม่ว่าจะออกไปดื่มสังสรรค์แล้วกลับบ้านดึกแค่ไหน หรือแม้แต่ผู้หญิงที่จำเป็นต้องกลับบ้านในช่วงเวลาดึกๆก็สบายใจได้เลยค่ะ ถึงแม้ว่าหลายคนจะคิดแบบนั้น แต่ถ้าเรามาดูกันที่อัตราการเกิดคดีอาชญากรรมเกาหลีใต้ จะเห็นได้ว่าตัวเลขนั้นมีไม่น้อยเลย ค่ะ

วันนี้เราจะนำข้อมูลคดีอาชญากรรมและอัตราการเกิดคดีในเกาหลี พร้อมทั้งคดีอาชญากรรมที่น่าสะเทือนใจในอดีตมาเล่าให้ทุกคนฟังกันค่ะ นอกจากนั้นเรายังมีภาพยนตร์เกาหลีที่สร้างจากคดีอาชญากรรมสะเทือนขวัญในอดีตมาฝากด้วยค่ะ

🤞🏻Subscribe พวกเรา Creatrip บน Youtube

✨Creatrip Instagram
instagram.com/creatrip.thailand

🎈ช้อปปิ้ง｜สั่งซื้อสินค้าเกาหลี

อัตราการเกิดคดีอาชญากรรมในเกาหลี

สถิติการเกิดคดีอาชญากรรมในเกาหลีใต้ (ที่มา : 나라지표)

ตารางข้างบนเป็นการแสดงอัตราการเกิดคดีอาชญากรรมต่อประชากร 100,000 คน ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้ระดับความปลอดภัยและความมั่นคงของสังคม โดยจะเห็นได้ว่าตลอด 30 ปีที่ผ่านมา อัตราการเกิดคดีอาชญากรรมในเกาหลีเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่าค่ะ

จากสถิติพบว่าอัตราการเกิดคดีอาชญากรรมต่อประชากร 100,000 คนของปี 1981 เท่ากับ 935 คดีและในปี 1991 เท่ากับ 558 คดีและหลังจากปี 2000 พบว่าอัตราการเกิดคดีเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจนค่ะ

อาจกล่าวได้ว่าสติถิที่เพิ่มขึ้นเนื่องจากมีการรวมคดีอาชญากรรมพิเศษ เช่น อาชญากรรมทางเศรษฐกิจ, คดีที่มีความรุนแรง, คดีข่มขื่น ซึ่งถือเป็นคดีอาชญากรรมตามกฎหมายอาชญากรรมของเกาหลี ซึ่งสถิติของปี 2018 พบว่ามีอัตราการการเกิดอาชญากรรมมากถึง 1,195 คดีค่ะ

สถิติอัตรการเกิดอาชญากรรมทางกฎมายของประเทศเกาหลีใต้ (ที่มา : E나라지표)

ตามกฎหมายอาชญากรรมของเกาหลีจะรวมคดีฆาตกรรม, การลักทรัพย์, คดีข่มขืน, การล่วงละเมิดทางเพศ การทำร้ายร่างกาย หรือคดีที่มีความคล้ายคลึงเข้าไปด้วย เมื่อดูจากสถิติการเกิดคดีฆาตกรรมและการลักทรัพย์ที่เกิดขึ้นระหว่างปี 2000- 2018 พบว่าอัตราการเกิดคดีลดลง 1 ใน 7 ค่ะ

แต่ในทางตรงข้ามกันกลับพบว่าคดีความรุนแรงทางเพศ (รวมถึงการข่มขืน) เพิ่มขึ้น 4.2 เท่าและคดีการทำร้ายร่างกายเพิ่มขึ้น 8.9 เท่าค่ะ

อัตราการเกิดคดีฆาตกรรมในเกาหลีใต้ (ที่มา : E나라지표)

แต่ละประเทศมีหลักเกณฑ์และกฎหมายที่แตกต่างกัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะเปรียบเทียบอัตราการเกิดคดีอาชญากรรมของแต่ละประเทศได้ค่ะ

แต่ในกรณีของคดีฆาตรกรรม เชื่อว่าเกือบทุกประเทศมีหลักเกณฑ์คล้ายกัน ดังนั้นจึงสามารถเปรียบทียบสถิติการเกิดคดีฆาตกรรมของประเทศเกาหลีใต้และประเทศอื่นๆได้ค่ะ

จากหลักเกณฑ์สากลพบว่าอัตรการเกิดคดีฆาตกรรมในเกาหลีใต้ในปี 2018 ต่ำว่าระดับสากลที่ 0.6 ต่อสัดส่วนประชากร 100,000 คน แต่ก็ยังถือว่าสูงกว่าประเทศเพื่อนบ้านอย่างญี่ปุ่นที่มีระดับอยู่ที่ 0.2 ค่ะ

ดัชนีการเกิดอาชญากรรมของโลกประจำปี 2020

เมื่อเปรียบเทียบกับประเทศอื่นทั่วโลกพบว่า อัตรการเกิดอาชญากรรมในเกาหลีอยู่ที่ 28.02 และอัตราความปลอดภัยเท่ากับ 71.98 ซึ่งถือเป็นประเทศที่มีความปลอดภัยอันดับที่ 24 ของโลกค่ะ

เมื่อดูจากตารางดังกล่าวจะเห็นได้ว่าเมื่อเปรียบเทียบกับประเทศไต้หวัน (อัตราการเกิดอาชญากรรม 15.65, อัตรากความปลอดภัย 84.35), ญี่ปุ่น (อัตราการเกิดอาชญากรรม 20.66, อัตราความปลอดภัย 79.34), ฮ่องกง (อัตราการเกิดอาชญากรรม 20.70, อัตราความปลอดภัย 79.30) ก็ยังถือว่าเกาหลีใต้อยู่ในระดับที่ต่ำกว่าค่ะ

โทษประหารชีวิตในเกาหลี

ตามกฏหมายของประเทศเกาหลีใต้ โทษประหารยังคงสามารถใช้ได้อย่างถูกต้อง

ตามข้อมูลของกระทรวงยุติธรรมที่ราบงานไปยังหน่วยงานของรัฐบาลในปี 2009 ตั้งแต่วันที่ 14 กรฎาคม 1949 จนถึงวันที่ 30 ธันวาคม 1997 เกาหลีใต้ได้ตัดสินโทษประหารชีวิตผู้ที่ก่อเหตุฆาตกรรมไปทั้งหมด 920 รายค่ะ

และครั้งล่าสุดที่ได้มีการตัดสินโทษประหารชีวิตในเกาหลีใต้คือวันที่ 30 ธันวาคม 1997 และตั้งแต่เดือนธันวาคมปี 2017 เกาหลีใต้ไม่ได้ตัดสินโทษประหารเป็นเวลากว่า 10 ปี จึงได้มีการยกเลิกโทษประหารในทางปฏิบัติค่ะ

ถึงแม้ว่าปัจจุบันโทษประหารจะยังถือว่าสามารถทำได้อย่างถูกกฎหมายแต่ในทางปฏิบัติแล้วไม่มีการตัดสินโทษ และจากข้อมูลปี 2009 ผู้ที่ได้รับโทษจำคุกสูงสุดเป็นเวลา 27 ปีตั้งแต่ปี 1982 และโทษจำคุก 25 ปี 1 คน, จำคุก 24 ปี 5 คน,และจำคุก 23 ปี 9 คน นอกจากนั้นยังมีผู้ที่ถูกตัดสินประหารชีวิตที่ต้องรับโทษจำคุกมากว่า 20 ปีทั้งหมด 74 คนค่ะ

และครั้งล่าสุดที่ศาลเกาหลีตัดสินโทษประหารเกิดขึ้นเมื่อปี 2015 โดยเหตุเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 2015 ผู้ต้องหา จัง ชเวจา (25) ได้ปลอมตัวเป็นช่างประปาและฆ่าพ่อแม่ของแฟนเก่า จากนั้นก็ข่มขืนแฟนเก่า ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ครั้งนี้จะมีผู้เสียชีวิต 2 รายและอาจมองว่าเกิดความเสียหายน้อยกว่าเมื่อเทียบกับคดีอาชญากรรมอื่นๆ แต่เนื่องจากเป็นเหตุการณ์สะเทือนใจ ดังนั้นศาลจึงตัดสินโทษสูงสุดโดยการประหารชีวิตค่ะ

ซึ่งในกรณีที่เกิดเหตุสะเทือนขวัญ และเป็นที่น่าตกใจสำหรับสังคมเกาหลี ส่วนมากคดีเหล่านั้นจะถูกตัดสินโทษประหารชีวิตค่ะ

เมื่อไม่นานมานี้มีหลายประเทศที่ยกเลิกโทษประหารชีวิต เนื่องจากปัญหาด้านสิทธิมนุษยชนของอาชกร ซึ่งในเกาหลีใต้ก็มีคนจำนวนมากออกมาเรียกร้องเช่นเดียวกันค่ะ

โดยในปี 2008 และ 2009 มีการเสนอร่างพระราชบัญญัติให้ยกเลิกโทษประหารชีวิตแก่รัฐสภาเกาหลีใต้ เนื่องจากนับตั้งแต่การประหารชีวิตครั้งสุดท้ายเมื่อ 30 ธันวาคม 1997 ก็เป็นเวลากว่า 10 ปีที่ประเทศเกาหลีไม่มีการตัดสินโทษประหารชีวิต ซึ่งก็สามารถตีความได้ว่าโทษประหารถูกยกเลิกอย่างมีนัยสำคัญ องค์แอมนาสตี้ ที่เป็นองค์กรสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศก็ได้เข้ามามีส่วนร่วมในการสนับสนุนครั้งนั้นด้วยค่ะ

แต่อย่างไรก็ตามศาลรัฐธรรมนูญเกาหลีใต้ได้ตัดสินใจคงโทษประหารไว้เหมือนเดิม โดยให้เหตุผลว่าการคงโทษประหารเป็นวิธีการปกป้องชีวิตของผู้บริสุทธิ์คนอื่นที่จำเป็นค่ะ

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน ยังไม่มีการตัดสินโทษประหารชีวิตเกิดขึ้น แต่อย่างไรก็ตามโทษประหารชีวิตก็ยังคงอยู่ในกฎหมายค่ะ

ขั้นตอนการตรวจสอบหลักฐานและสถานที่ของเกาหลีใต้

ในประเทศเกาหลีกรณีที่เกิดเหตุฆาตกรรม, ข่มขืน, หรือคดีการทำร้ายร่างกาย การตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุถือเป็นหลักฐานสำคัญในการไขคดีค่ะ

เหตุผลของการตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุนั้น เพราะว่าหลังจากที่ผู้ต้องสงสัยสารภาพความผิดแล้ว เจ้าหน้าที่จะทำการตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุเพื่อหาหลักฐานหรือในกรณีที่การให้ปากคำมีข้อสงสัยค่ะ

ภาพเหตุการณ์การตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุเมื่อปี 2016 ในคดีฆ่าหั่นศพของโจ ซองโฮ ที่ได้ฆาตกรรมคนรักที่เป็นเพศเดียวกัน

การตรวจสอบที่เกิดเหตุและการจำลองเหตุการณ์ของเจ้าหน้าที่ตำรวจ จะเปิดให้ผู้สื่อข่าวและประชาชนทั่วไปเข้าชมได้ค่ะ

แต่ระหว่างการจำลองเหตุการณ์ผู้ต้องหาอาจได้รับเสียงกร่นด่าจากประชาชนทั่วไป รวมถึงอาจมีการขว้างปาสิ่งของอีกด้วย นอกจากนั้นอาจเกิดการละเมิดสิทธิของผู้ต้องหาในบางกรณีด้วยคะ

ดังนั้นเพื่อปกป้องสิทธิของผู้ต้องหา บ่อยครั้งที่เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงได้กั้นเขตและอารักขาผู้ต้องหาจากการถูกทำร้าย ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้กระทำผิดและตามกฎหมายแล้วผู้ต้องหายังมีสิทธิขั้นพื้นฐานอยู่ค่ะ

ภาพการจำลองเหตุการณ์ที่ชายคนหนึ่งได้ทารุณกรรมและฆ่าลูกสาวของตนเองแล้วทิ้งไว้ศพไว้ที่ภูเขาเมื่อปี 2018

ตั้งแต่ปี 2018 เป็นต้นมากทางเจ้าหน้าจึงไม่ค่อยจัดการจำลองเหตุการณ์ขึ้นแบบสาธารณะ แต่ก็มักจะมีเสียงเรียกร้องจากประชาชนจำนวนมาก ดังนั้นหากเกิดคดีสะเทือนขวัญหรือคดีที่ได้รับความสนใจจากประชาชน เจ้าหน้าจะทำการจำลองเหตุการณ์แบบเปิดค่ะ

แต่อย่างไรก็ตามการตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุและการจำลองเหตุการณ์ยังถือเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยไขคดี และคลายข้อสงสัยจากคำให้การของผู้ต้องหาค่ะ

5 เหตุการณ์ที่สะเทือนขวัญที่เคยเกิดขึ้นในเกาหลี

ต่อไปเราจะยกตัวอย่าง 5 เหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นในอดีต ที่กลายเป็นคดีสะเทอนขวัญของคนเกาหลีค่ะ

นอกจากนั้นเรายังมีภาพยนตร์ที่สร้างจากเค้าโครงเหตุการณ์จริง ที่อาจทำให้ทุกคนเข้าใจเหตุการณ์ต่างๆได้มากขึ้นค่ะ

1. เหตุฆาตกรรมต่อเนื่องที่ฮวาซอง (ตั้งแต่ปี 1986~1991)

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ 19 กันยายน 1986 ที่เขตฮวาซอง จังหวัดคยองกี เริ่มต้นเมื่อมีการพบศพผู้สูงอายุอายุ 71 ปี ถูกฆาตกรรมโดยการรัดคอด้วยเข็มขัดค่ะ

หลังจากนั้นก็มีพบผู้หญิงที่ไม่ระบุชื่อจำนวน 10 รายถูกฆ่าและข่มขืนนั้บแต่แต่ปี 1986 จำนวน 2 ราย, ปี1987 จำนวน 3 ราย, ปี 1988 จำนวน 2 ราย,และในปี 1990 กับปี 1991 อย่างล่ะ 1 ปีซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในรัศมี 2 กิโลเมตรในเขตแทอันอึบ (태안읍) ค่ะ

ย้อนกลับไปเมื่อสมัยนั้น คดีนี้ถือเป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่องคดีแรกในเกาหลีใต้ เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงไม่มีเบาะแสเท่าที่ควร ประกอบกับประชาชนจำนวนมากให้ความสนใจดังนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจจึงทำทุกวิถีทางเพราะไขคดีครั้งนั้นค่ะ

ถึงแม้จะมีการระดมเจ้าหน้าตำรวจกว่า 1.8 ล้านคนและได้สอบถามพยานมากกว่า 3,000 คนแต่ก็ไม่สามารถจับกุมตัวคนร้ายได้ค่ะ

ภาพสเก็ตของผู้ต้องสงสัยและภาพของ อี ชุนแจ

แต่เมื่อเดือนกันยายน 2019 ได้มีการยืนยันว่าดีเอนเอของนาย อี ชุนแจ ผู้ต้องหาที่ถูกคุมขังที่เรือนจำในปูซานตรงกับผู้ต้องหาในคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่เกิดขึ้น

โดยนักโทษอี ชุนแจได้ถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิตหลังจากที่เขาถูกจับในข้อหาข่มขืนและฆ่าภรรยาและน้องชายของเขาเมื่อปี 1994

จากการสอบสวนของเจ้าหน้าที่ตำตรวจ อี ชุนแจได้รับสารภาพว่าเขาคือผู้ต้องหาในคดีฆ่ากรรมต่อเนื่อง 14 คดีและมีเหยื่ออีก 34 รายที่ไม่ได้ถูกพบศพ

เมื่อเดือนกรกฎาคมปี 2020 เจ้าหน้าที่ตำรวจยืนยันว่าอี ชุนแจมีความผิดในคดีฆาตกรรมทั้งหมด 14 คดีและคดีความรุนแรงทางเพศอีก 9 คดี ซึ่งจากการสารภาพและตรวจสอบหลักฐานพบว่าดีเอนเอของเขาถูกตรวจพบในทรัพย์สินของเหยื่อค่ะ

เจ้าหน้าลงความเห็นว่าเขามีพฤติกรรมเข้าข่ายความผิดปกติทางจิตและก่ออาชญากรรมโดยการใช้ผู้หญิงเป็นเครื่องมือระบายอารมณ์

Memories of Murder (살인의 추억, 2003) ภาพยนตร์ที่สร้างจากคดีฆาตกรรมต่อเนื่อง

• นำแสดงโดย : ซง คังโฮ(송강호), คิม ซังคยอง(김상경)
• ผู้กำกับ : บง จุนโฮ (봉준호)
• เวลา : 132 นาที

2. คดีเด็กชายผู้หากบ (1991) - ปัจจุบันยังไม่สามารถปิดคดีได้

ภาพผู้ปกครองของเด็กที่หายตัวไปออกแจ้งใบปลิวเพื่อตามหาเด็กๆ

เมื่อปี 1991 มีนักเรียนชั้นประถมศึกษาที่จังหวัดแดกูทั้งหมด 5 คนหายออกจากบ้านและบอกว่าจะขึ้นไปหาไข่สาลาแมนเดอร์ หลังจากนั้นก็ถูกพบเป็นโครงกระดูกหลังเมื่อเดือนกันยายน ปี 2002 หลังจากหายไปกว่า 11 ปี 6 เดือน

เนื่องจากช่วงเวลานั้นเป็นวันหยุดพวกเขาทั้งหมดจึงไม่ได้ไปโรงเรียน โดยพวกเขาบอกว่าได้นัดกันขึ้นไปที่ภูเขาบริเวณใกล้บ้าน โดยเพื่อนที่โรงเรียนและชาวบ้านแถบนั้นผู้เห็นเหตุการณ์ ไม่สามารถบอกได้ว่า ความจริงแล้วพวกเขาทั้งหมดกำลังจะไปที่ไหนกันแน่

เพื่อตามหาเด็กๆจึงได้มีการทำโปสเตอร์แปะประกาศไปทั่วบริเวณ

ผู้ปกครองของเด็กๆไม่ยอมแพ้ในการตามหาตัวลูกๆ พวกเขาได้เดินทางตามหาไปทั่วประทศ และได้มีการผลิตภาพยนตร์ขึ้นเพื่อช่วยประกาศตามหาเด็กๆ นอกจากนั้นเด็กชั้นประถามทั่วประเทศได้มีการคิดแคมเปญชื่อว่า "ช่วยกันตามหาเพื่อนๆที่แดกู" (대구 개구리친구 찾기 운동) อีกด้วยค่ะ

นอกจากนั้นยังมีคำสั่งพิเศษของประนาธิบดีโดยการออกเงินรางวัลสำหรับผู้ที่แจ้งเบาะแสมากถึง 4.2 ล้านวอน (ประมาณ 4,5000 บาท) และได้มีการสอบสวนพยานมากกว่า 350,000 คน แต่ก็ยังไม่พบตัวเด็กๆที่หายไปค่ะ

เจ้าหน้าที่ตำรวจแสดงความเคารพ ณ สถานที่ที่พบศพของเด็กทั้งหมด

เมื่อวันที่ 26 กันยายน 2002 หลังจากการหายตัวไปกว่า 11 ปี 6 เดือนก็มีการพบโครงกระดูกทั้งหมด 4 โครงกระดูกและรองเท้าอีก 5 คู่บริเวณเนินเขาวังรยองในจังหวัดแดกู ซึ่งอยู่ห่างจากเขตก่อสร้างประมาณ 500 เมตร

ทีมแพทย์นิติเวชได้ทำการชันสูตรจากหลักฐานและสรุปได้ว่าเหตุการเสียชีวิตมีความเป็นไปได้ว่าเป็นการฆาตกรรม แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีความคืบหน้าของคดี มีแต่เพียงการคาดการณ์ว่าเป็นการฆาตกรรมที่กระทำโดยผู้เชี่ยวชาญ

3. เหตุการณ์ที่โรงเรียนอินฮวา จังหวัดกวางจู (เมื่อปี 2000 ~ 2005)

คดีที่สะเทือนใจมากที่สุด เมื่อนักเรียนหญิงจากโรงเรียนอนฮวา ซึ่งเป็นโรงเรียนเฉพาะทางสำหรับผู้พิการในจังหวัดกวางจู ถูกผู้ก่อตั้งและผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในโรงเรียนข่มขืนตั้งแต่ปี 2000

ผู้อำนวยการและและผู้บริหารโรงเรียนได้ร่วมกันข่มขืนนักเรียนเป็นเวลากว่า 5 ปีโดยไม่มีผู้รู้เห็นจนเมื่อปี 2005 จึงถูกเปิดเผย

สาเหตุที่เรื่องนี้ไม่ถูเกเปิดเผยเนื่องจากผู้ก่อตั้งโรงเรียนและรองประธาน รวมถึงครูใหญ่ของโรงเรียนมีตำแหน่งผูกขาดและอำนาจภายในโรงเรียนเกือบทั้งหมดค่ะ

ภาพจากภาพยนตร์เรื่อง Silenced (도가니)

หลังจากที่มีการเปิดตัวหนังสือและภาพยนต์เรื่อง Slienced ทำให้เหตุการณ์ดังกล่าวกลายเป็นที่รู้จักของคนทั่วโลก จนกลายเป็นกระแสที่ทำให้คนเกาหลีรู้สึกไม่พอใจ จนเมือปี 2011 ได้มีารแก้พระราชบัญญัติพิเศษเกี่ยวกับการลงโทษผู้ที่กระทำความผิดที่เกี่ยวข้องกับความรุนแรงทางเพศของเด็กและผู้พิการ (일명 도가니법) และโรงเรียนอินฮวาก็ได้ปิดตัวลงไปเมื่อปี 2012 ค่ะ

4. ฆาตกรต่อเนื่องยู ยองชอล (เมื่อปี 2003 ~2004)

หลังจากที่ถูกจับกุมยู ยองชอลได้ให้สัมภาษณ์ว่า "ผู้หญิงไม่ควรเล่นสนุกกับร่างกายตัวเอง และพวกคนรวยควรรู้ตัวได้แล้ว"

ยู ยองชอล คือฆาตกรต่อเนื่องที่สังหารเหยื่อที่เป็นผู้หญิงฐานะร่ำรวยและผู้หญิงที่ผ่านการหย่าร้างเนื่องจากรู้สึกรังเกียจกว่า 20 คน โดยเหยื่อมีทั้งผู้สงอายุและผู้หญิงฐานะร่ำรวยโดยเขาใช้วิธีการอันโหดร้ายเช่น การใช้ค้อนและมีด

ยู ยองชอลได้แต่งงานเมื่อปี 1991 และได้หย่าร้างเมื่อปี 2002 หลังจากนั้นเขาก็มีพฤติกรรมรังเกียจผู้หญิง โดยระหว่างปี 1993 ถึง 1995 เขาได้เข้ารับการรักษาโรคลมบ้าหมูที่โรงพยาบาล โดยตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนปี 2003 เขากลายเป็นคนที่ชอบอยู่คนเดียวและตัดขาดจากความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงที่เขาออกเดทด้วย

ผู้เชี่ยวชาญเชื่อว่าปัญหาที่เกิดขึ้นตั้งแต่ช่วงปี 1990 ทำให้เขาต้องการแก้แค้นและกลายเป็นฆาตกรต่อเนื่อง

ภาพยนตร์เรื่อง The Chaser (추격자)

เหตุฆาตกรรมครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อเดือนกันยายนปี 2003 โดยเขาได้ฆาตกรรมศาสตราจารย์ท่านหนึ่งและภรรยา ในบริเวณบ้านพักพบริเวณย่านกังนัม จนถึงเดือนกรกฎาคมปี 2004 มีการยืนยันว่าเขาได้ฆาตกรรมคนไปแล้วกว่า 20 คน

ว่ากันว่าเป้าหมายของฆาตกรคือผู้สูงอายุและผู้หญิงฐานะร่ำรวย โดยเขามีกลยุทธ์ในการหลอกล่อและเหลือร่องรอยไว้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เขาใช้ค้อนหรือมีดเป็นอาวุธสังหาร และเพื่อไม่ให้เหลือร่องรอยเขาถึงเผาหลักฐานทั้งหมดและแยกชิ้นส่วนศพแล้วเอาไปฝังไว้ที่เนินเขา นอกจากนั้นเขายังทำลายหรือตัดรอยนิ้วมือของเหยื่อเพื่อไม่ให้สามารถระบุได้ว่าเหยื่อเป็นใคร

5. นักโทษคดีข่มขืนโจ โดซุน (ปี 2008)

ภาพยนตร์เรื่อง Hope (소원)

เมื่อเดือนธันวาคม ปี 2008 โจ โดซุนได้ก่อเหตุข่มขืนในเขตอันซานจังหวัดคยองกี โดยเหยื่อเป็นเด็กอายุ 8 ปี

ผู้ต้องหาโจ โดซุนได้ทำการข่มขื่นเหยืออายุ 8 ปีบริเวณห้องน้ำของโบสถ์ระหว่างที่เหยื่อเดินทางกลับบ้าน จากเหตุการณ์นั้นทำให้เหยื่อได้รับบาดเจ็บสาหัสจนเป็นผลให้อวัยวะภายในเสียหายอย่างหนัก

การให้ปากคำของโจ โดชุนที่สถานีตำรวจ "เมื่อโตขึ้นเด็กผู้หญิงทุกคนก็คงมีประสบการณ์ (เซ็กส์) อยู่แล้ว แค่ทำมันเลยตอนนี้ก็คงไม่เป็นไร"

แต่จากหลักฐานและคำให้การทั้งหมด ศาลจึงตัดสินให้โจ โดซุนติดคุกเพียง 12 ปีเนื่องจากศาลพิจารณาว่าเขามีสภาพจิตใจไม่ปกติและอยู่ในภาวะเมาสุราขณะก่อเหตุ

และในวันที่ 13 ธันวาคม 2020 นี้เขาก็จะพ้นโทษและได้ออกมาใช้ชีวิตได้เหมือนปกติ

ภาพเหตุการณ์และภาพของโจ โดชุนขณะอยู่ในเรือนจำ

เมื่อวันที่ 6 กันยายน 2017 มีการเปิดโหวตผ่านเว็บไซด์ของรัฐบาลในการ "คัดค้านการปล่อยตัวของโจ โดชุน" และมีประชาชนกว่า 615,000 คนร่วมลงชื่อเห็นด้วยค่ะ

ซึ่งหลังจากการปล่อยตัวในเดือนธันวาคมที่จะถึงนี้เขาต้องสวมใส่สายรัดข้อเท้าอิเล็กโทรนิกส์ 7 ปีและข้อมูลส่วนตัวรวมถึงที่อยู่หรือรูปถ่ายปัจจุบันของเขาจะถูกเผยแพร่ผ่านทางเว็บไซด์อาชญากรรมทางเพศ เพื่อให้ประชาชนตรวจสอบได้ตลอดเวลา

แต่อย่างไรก็ตามมีข่าวว่า หลังจากที่เขาถูกปล่อยเขามีแผนจะกลับไปอยู่ที่เดิม ซึ่งเป็นละแวกเดียวกับครอบครัวเหยื่ออาศัยอยู่ในปัจจุบัน ซึ่งทำให้เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักค่ะ

ภาพยนตร์เรื่อง Hope (소원 ) เมื่อปี 2013

• นักแสดง : ชอล คยองกู (설경구), ออม จีวอน (엄지원), อีแร (이레)
• ผู้กำกับ : ลี จุนอิก (이준익)
• ความยาว : 122 นาที

เราเชื่อทุกคนที่ได้อ่านบทความนี้คงทำให้รู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ การกระทำที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง ดังนั้นเพื่อสังคมที่ดีเราควรช่วยกันดูแลสอดส่องคนใกล้ตัวให้ปลอดภัยค่ะ

🤞🏻Subscribe พวกเรา Creatrip บน Youtube

✨Creatrip Instagram
instagram.com/creatrip.thailand

🎈ช้อปปิ้ง｜สั่งซื้อสินค้าเกาหลี